Roger Lenoir (1921-2020)
Roger Lenoir blies een paar dagen voor zijn 99e verjaardag zijn laatste adem uit. Omringd tot het einde toe door de zijnen…
Een heel bijzonder persoon met zoveel facetten. Hij was Papy voor de leden van zijn uitgebreide familie. Hij was ook “Papy” voor iedereen die van hem hield. En er waren er zoveel in de kerken, zowel in Zwitserland als in België.
Voor het publiek blijft hij de onvermoeibare en charismatische animator van de Vijfdagenplannen voor rokers. Als pionier in Europa nam hij al in de jaren ’60 het initiatief tot dit beroemde plan in Genève. Vervolgens vanaf 1967 in België, waar hij tot zijn 91e levensjaar in een gestaag tempo doorging, tot twintig per jaar voor een publiek van vaak meer dan honderd mensen. Dit leverde hem in 1977 de titel van officier van de Belgische Orde van Sociale Verdienste op.
Op 17-jarige leeftijd verliet de jonge Roger Lenoir het ouderlijk huis in Luik voor Collonges om er zijn baccalaureaat te halen. Hij volgde enkele bijbelcursussen die hem fascineerden. Maar dan brak de oorlog uit. De Belgische Federatie van Adventkerken vroeg hem onmiddellijk terug te keren naar België om er pastoraal werk te doen. Zo werd hij zonder veel voorbereiding in het predikantschap geduwd.
Al snel trouwde hij met Marguerite Cnockaert, een jonge Brusselse vroedvrouw. In alle haast, zodat zij niet naar Duitsland moest.
Tijdens deze onrustige oorlogsperiode fietste hij door Frankrijk en nam zelfs de leiding over een groep jonge vluchtelingen in reserve voor het Belgische front.
Hij beleefde een familiaal drama: zijn vader, een Luikse fotograaf, werd in 1944 door de Gestapo gearresteerd en stierf in een Duits kamp.
Tijdens deze turbulente periode werd zijn eerste zoon Daniel geboren.
Daarna werden er nog twee zonen geboren: Jean en André.
Tot 1956 oefende hij een vruchtbaar ambt uit in België. Daarna riep Zwitserland hem. Eerst voor de kerk van La Chaux-de-Fonds. Een vierde zoon, Thierry, werd daar geboren. Rond 1960 werd Roger Lenoir benoemd tot predikant in Genève. Daar leidde hij de werken aan een nieuw kerkgebouw. Hij kregg ook de leiding over het jeugddepartement van de Federatie Suisse Romande.
In 1967 moest hij Zwitserland verlaten om Georges Steveny in Brussel te vervangen. Deze laatste zou het seminarie van Collonges dienen als docent theologie. En de voorwaarde van zijn komst hing af van de aanvaarding van Roger Lenoir. Met veel hartzeer lieten Roger en zijn vrouw Marguerite twee van hun zonen achter in Zwitserland…
Gelukkig stelden de 5-dagenplannen hem in staat om zich te ontplooien en gaven ze hem een immense voldoening. Altijd bijgestaan door zijn lieve vrouw Marguerite, tot 2011, het jaar van haar overlijden. Het echtpaar laat stralende herinneringen achter in alle kerken waar ze hun ambt uitoefenden, van La Chaux-de-Fonds tot Genève, van Brussel tot Luik…
Met spijt en in rouw om zijn geliefde droeg hij in 2012 eindelijk de fakkel van het 5-dagenplan over aan een Luikse tabacoloog. Zo probeerde hij tot het einde toe het leven en Hem, die de Meester van zijn leven was, te eren.
Als je het gezicht en de stem van Roger wilt terugvinden, bekijk dan deze kleine video met een kort fragment van een interview van 2 jaar geleden door MediaDF gemaakt: https:://DAI.LY/X7XHMM0.]Il
Hij laat de diepe sporen na van een man die tot zijn laatste adem gedreven werd door het besef van een hogere roeping, gepassioneerd door het leven, gevoelig voor schoonheid, vooral voor muziek die hij met zijn viool prachtig in de verf zette, natuurliefhebber, dol op bloemen, en met meer en meer appreciatie voor de tederheid van zijn kinderen en vele kleinkinderen.
Hij blies zijn laatste adem uit in de nacht van dinsdag 12 november, in de vrede van zijn hemelse Vader…